BLOG Radio 227 50 years in 2017 who cares? https://www.internetradiocafe.nl/topic/45721-radio-227-50-jaar-geleden-gestart/ Let's hit back! Return to real American freedom and liberty ! the pirate stations ban revisited ? NEVER! The following small stations were killed by the big record industry and some superstars. (Jan.2016) Radio Bop 50's and 60's Soc Hop Radio Hawaii Live 365 site Shoutcast partly Tune In partly Let's boycott superstars like Adele! Paul Feb 2016 React: harky@americanaradio.nl * REACTIES NOVEMBER 2016: Hoi Paul, Middels jouw Wikipedia website verwezen naar jouw persoonlijke website en meteen doorgaande naar je My weblog radio discussions. Let´s boycot superstars like Adele. Mijns inziens is Adele geenszins een superstar, of iets hetgeen er gelijkenissen mee moet, of mag hebben, qua muziek stempel : ze is een door een platenmaatschappij gefabriceerd (verkoopbaar) fabrieksproduct, die middels marketingtechnieken -en verkooptechnieken en vlot pratende platenpluggers, op het juiste moment in een jaar, haar product op de markt brengt en hiermee financieel goede resultaten weet te behalen. In willekeurige volgorde, voor haarzelf en de platenbaas. In een zelfde opsomming van muzikaal gefabriceerde fabrieksproducten mogen een Madonna, Katy P en Anouk T genoteerd worden daar als je hun enigszins volgt, een specifiek patroon ontdekt in: publiciteit zoeken ( rel schoppen, iemand beledigen) en nieuwe cd promoten, concerten verkoop aankondigen. Daarentegen zijn Alanis M, Kate B, Tori A, met name zodanig muzikaal getalenteerd en behoeven geenszins verdere uitleg qua intenties en vormen van serene kunstvertoningen ten behoeve van de muziek minnaars/minnaressen in het bijzonder, dat men jaren later nog steeds weet wie deze dames zijn en met welke reden men een cd, van 1 in deze genoemde dames, eigen heeft gemaakt. De reden waarom je ´Let´s boycot superstars like Adele´ noteert op je blog is, in het kader van jouw voorkeur voor Americana, niet geheel voor de hand liggend daar Adele alles is, behalve Americana. Doch, je mening in deze is meer dan duidelijk. Is er wellicht eens de mogelijkheid tot het fabriceren van een (alternatieve) Americana en Roots Top 13 met alleen zangeressen / dames, artiesten hierin vermeldt?? Overigens, betreffende mijn mail ´my radio weblog discussions´ en de inhoud welk je op jouw website wil plaatsen, das oké. Met vriendelijke groet. ANTWOORD PAUL: Beste Eddie, Adele is een superstar als je superstar definieert als supergoed verkopend. (Hazes is dan ook een nationale superstar) Altijd zo geweest, alleen vroeger was de muzikale kwaliteit binnen de hitparades over het algemeen beter. Ik gebruikte haar omdat ze zich duidelijk uitsprak om de platenbazen te steunen in hun strijd tegen de vrije streaming van muziek. (Ik vind wel dat de artiesten betaald moeten worden, maar in de praktijk betekent de betaalverplichting van consumenten meestal dat meer dan 90 procent naar de platenmaatschappijen gaat en de grote (dus machtige) artiesten en dat de kleine beginnende mensen vergeten worden. Cheers, Paul van Gelder * EDDIE: Hoi Paul, Onderaan je maandelijkse lijst en ´Plaat van de Maand´ C.Daniel Boling - these houses, staan de volgende bekende namen genoteerd : Johan D, Mart S, Jan D, Harry de W. Bovenstaande namen zijn mij bekend van het internet radiostation 40upRadio, welk een format hanteert van geen specifiek format. Het is gewoon leuke muziek middels internetradio. Een initiatief van Harry de W en Rob S, van welken jij mijns inziens geenszins een onbekende is. In het gevolg hiervan de vrijblijvende vraag mijnerzijds, waarom je (nog??) niet bent toegetreden tot het deejay korps van dit internet radiostation?? Met vriendelijke groet. ANTWOORD PAUL: Antwoord is eenvoudig: Jan Donkers wil me er wel bij, Mart Smeets is geen fan van me en Johan Derksen haat me. Maar het belangrijkste: baasje Harry de Winter vindt mij kennelijk ook geen must..... (men denkt in hokjes: Echte Americana-en bluesmannen dienen serieus te zijn en geen d.j. te spelen, zelfs niet a la Monty Python ; echte d.j.'s zijn domme praatjesmakers (vaak waar maar...). Zelf ben ik fan van wijlen Kenny Everett, een d.j. die je van alles kunt verwijten maar geen domheid. Helaas houd ik ook van goeie Americana-en bluesmuziek (dus meestal geen Engels en Nederlands werk van Clapton of Cuby) , ergo: ik werk verwarrend op de marketingmensen en de Smeets/Derksen kliek en val niet in een hokje te stoppen. (Overigens vind ik de muziek die ze continue draaien ook maar *kwaliteits*popie jopie (echt iets voor hen die denken dat ze kenners zijn...) Cheers, Paul van Gelder * Op 27 november 2016 04:15 schreef Eddie: Hoi Paul, Middels jouw Wikipedia website verwezen naar jouw persoonlijke website en meteen doorgaande naar je My weblog radio discussions. Blog, let´s hit back! Je wilt terug naar de echte Amerikaanse vrijheid en vervolgens geef je een opsomming van kleine radiostations die door de grote ´muziekstation fabrieken´ zijn vermoord. Voor zover mijn eigen kennis gaat en ik het goed gelezen heb, is Shoutcast overgenomen door Radionomy. Radionomy is een digitaal radiobedrijf van 4 Belgische heren die aan de digitale radiowereld timmert en alle genres muziek (incluis jouw -en mijn genre muziek) ter eigen commercieel gewin exploiteren. Om in mijn genre muziek te blijven (rock en metal) is deze aangevangen met VARA´s Betonuur met wijlen Alfred van der G (jij zal deze heer beter gekend hebben dan mij) die vervolgens, om zekere persoonlijke redenen naar Veronica Radio is overgegaan. Ikzelf heb bovengenoemde heer een seizoen lang met Countdown Cafe, samen met Kees Baars, in die kroeg aan het Melkpad te Hilversum, rockradio zien fabriceren en merkte toen op dat er veel ´hoge dames en heren´ van zekere media bedrijven naar deze kroeg gingen, om niet alleen radio te gaan kijken, maar ook zaken te gaan doen. De heer Reinhard Lodewijk den H was ook elke week in diezelfde kroeg te vinden. Countdown Cafe ging op de fles, om redenen die jij wellicht beter ken begrijpen vanuit je VARA radio verleden en Kees Baars startte zijn eigen Baars Classic Rock internet muziekstation. Nu zijn we enige jaren verder en Baars Classic Rock is overgenomen door de Telegraaf Media Groep. Blijkbaar is het aldus in deze huidige digitale radiowereld heel moeilijk om als klein zelfstandig internet radiostation het helemaal zelf te redden en is overname dan een optie. Ik begrijp je opmerking dat je niet geheel vrolijk wordt van dat commercieel gewin en toch blijkt dit dan wel weer een vorm van ´overleven´ te wezen. Niet alleen voor de deejay zelf, maar ook voor zijn enthousiasme en zijn muziek die hij representeert. Ikzelf luister ook bij voorkeur naar een internet radiostation zonder ´bedrijfsmatige boodschappen´. Doch dit ´zonder´ blijkt niet meer mogelijk te wezen in het huidige digitale tijdperk. Evenzo, met enthousiaste mensen zoals jijzelf, zal jouw Americana muziek nimmer ten onder gaan. Real music never dies. De website van Seagull is uit de digitale lucht en daar ik immer luister middels internet stream, dientengevolge onbereikbaar geworden. Zijn er andere (DAB+) plannen met Radio Seagull?? Met vriendelijke groet. ANTWOORD PAUL: Beste Eddie, Ik ben het met je eens dat de dog eat dog and big eat small - mentaliteit ook wel goede kanten heeft, mits de invloed van de machtigste op de uitzendingen beperkt blijft. Dat laatste is niet altijd het geval, zie de successtory van de FOX - agglomeratie. Ik blijf nu bewust klein door allerlei redenen. Bevalt wel, genereert alleeen niet veel geld. soit. Mijn *vriend* en oud-collega Lex Harding hield zich altijd bezig met dingen die boven mijn pet gaan, en ik laat ze met liefde over/langs me heen gaan..... Wat de website van radio Seagull betreft, die hebben ruzie met de oude Hadaro (maker van de website) sponsor, zo simpel is het. (verdere conspiracy theories zijn leuk, maar vaak onwaar). Met harteljk groet, Paul van Gelder * Op 8 oktober 2016 23:23 schreef Eddie : Hoi, Luisterend naar de internet stream van Radio Seagull, is ik de deejays lijst gaan lezen en met name jouw persoon en heb dientengevolge je website gevonden. Niettegenstaande het feit dat er deejays zijn die, om welke reden dan ook, opeens andere namen gaan gebruiken, is er op de website http://www.radiocaroline.co.uk/we_will_remember_them.html het onderstaande verhaal te vinden. MIKE WALL-GARLAND. For a short time in the 1970’s we broadcast under the name of Radio Seagull. Michael Wall-Garland was one of the broadcasters. Famed mainly for his poetry reading, he became known as Mike The Poet. When he left the station he became an ambassadorial chauffeur. On December 17th 1975 in Alassio, Italy, he met an untimely death in a car crash. Radio Caroline heette voorheen, enige tijd, Radio Seagull. Zo is het ondertussen bekend, dat Lex Harding is Leonardo van de Hengst, Paul de Wit is Erik de Zwart, Jeroen Woelwater is wijlen Jeroen Soer, Rob Hudson is Ruud Hendricks en Alfred Lagarde is wijlen Alfred van der Garde. De reden -en motivatie, van het gebruik van dergelijke aliassen is mij immer ontgaan, of het zal van doen hebben met ego´s. Wellicht dat jij hier een specifiek antwoord op weet. In navolging van bovenstaand aliassen relaas, de vraag aan jouw persoon indien jij weet welke persoon de alias van ´Peter Chicago´ was. Deze naam is een veel voorkomende in de verhalen omtrent radiozenders op zee en geeft de indruk van iemand geweest te zijn die zijn persoonlijke stempel drukte op alles wat destijds met zendschepen te maken had. "Dit was Veronica" van Auke Kok, uit het jaar 2007, heb ik met veel interesse gelezen. Wat betreft je Skiffle band is het een tip om eens contact te gaan zoeken met ´café de Pilaren´ te Alkmaar en specifiek haar muziekmanager Rens Arts (houthakker Doc Robbertson Blues Band) alwaar elke zaterdagmiddag live muziek te bewonderen is. Verneem gaarne je respons in deze. ANTWOORD PAUL: Beste Eddie, Helaas weet ik niet veel over Peter Chicago. Wel weet ik dat oud-collega Lex Harding Lodewijk den Hengst heet. (En niet Leonardo). Wij moesten destijds (in 1967) allemaal een andere naam aannemen van Tony Windsor (Tony Withers). Dus ik nam die krankzinnige naam Harky aan. (bij wijze van grap). De door mij zeer bewonderde Kenny Everett was ten slotte ook niet zijn echte naam, so what the hell....(de echte reden voor de naamsveranderingen weet ik niet. belastingontduiking? makkelijker te onthouden voor de luisteraar?) In het boek van Auke (die hier twee uur lang was voor een interview) kom ik ook even voor. Maar over schuilnamen hebben we het niet gehad. Leuk adres, zal eens gaan kijken in Alkmaar. Cheers, Paul van Gelder (Harkie (Harky is ook goed)) * You can listen live to the syndicated program via: On Sundays: Radio Big L - 06.00 - 08.00 GMT Radio Seagull - 15.00 - 18.00 GMT (Night) - Radio Seagull - 03.00 - 06.00 AM www.bigl.co.uk. http://radioseagull.com Radio Enkhuizen - 20.00 - 22.00 GMT www.radioenkhuizen.nl - FM On Wednesdays: Radio Lelystad - 18.00 - 20.00 GMT www.radiolelystad.nl TraxxRadio.nl – 21.00 – 23.00 www.traxxradio.nl NEW! On Saturdays: Radio Big L - 06.00 - 08.00 GMT TraxxRadio.nl - 16.00 - 17.00 * VERHALEN, RADIO EN MUZIEK: EEN LIEFDE Niet erg bijzonder, wel bijzonder erg is het dagelijkse muziekaanbod dat op ons afkomt als een zwerm fruitvliegjes uit een rotte meloen. Maar daar is nu wat op gevonden: het Internet! Met platen uit de tijd dat zelfs zangers nog wat te zeggen hadden, gelardeerd met de nieuwste CD’s, waarvan je nooit had gedacht dat je die nog eens zou mogen meemaken. “Geen Tijd” , “Muziek en toch luister je even”, “Het Westen in het midden”, het zijn/waren allemaal programma’s met muziek uit alle tijden voor de betere nachtwerker – braker en -vlinder, de man met weinig tijd die zelf wel beslist wanneer hij luistert, de vrouw die wel eens wat anders wil dan dom geleuter aanhoren. Met: Americana, soul, doowop, pop, rock, country, bluegrass, folk, blues, jazz etc. Al sinds 1991 via VARA radio 1. Vanaf 2004 via Big L, Radio SSeagull, Radio Enkhuizen, RAdio Lelystad, Traxx Radio... Samenstelling en ‘relativerende’ presentatie: Paul van Gelder. Live uitzendingen: woensdagavond van 19.00 tot 21.00 uur via http://www.radiolelystad.nl , zondagochtend van 7.00 tot 9.00 via Big L via www.bigl.co.uk zondagmiddag van 11.00 tot 14.00 via Radio Seagull 1602 AM en www.radioseagull.com (plus DAB) zondagmiddag van 21.00 tot 23.00 via www.radioenkhuizen.nl Met in het begin van de maand de Americana&Roots Top 13, gebaseerd op verkoopcijfers en airplay. Internet on demand via http://www.americanaradio.nl of per email na inschrijving: paulvangelder88@gmail.com *** BLOG De echte radio is het internet Geplaatst op 15 november 2006 by paulvangelder reactie en plaatsingsverzoek naar: paulvangelder88@gmail.com DISCUSSIE D.J.’S EN HORIZONTALE RADIO Geplaatst op 8 maart 2004 by paulvangelder Hoge salarissen d.j.’s schuld van omroepbazen Schaars aanbod maakt duur. Dat is bekend. Expres schaars houden van producten is strafbaar. Ook dat is bekend. Maar wie houdt het product schaars? Dat is onbekend. Even wat minder algemeen: Het product is hier de top d.j. met salarissen als die uit de sportwereld. En die top d.j. is schaars, zo werd beweerd in een artikel in het NRC van maandag 23-2-2004. Tja, maar of dat zo hoeft te zijn waag ik te betwijfelen. Overigens, zoveel talent is er niet aan de top. Een beetje boerenslimheid, that’s all. Net als in de muziekindustrie prevaleren diegenen die handig kunnen inspelen op hun doelgroep. En die doelgroep zijn de kinderen van 10 tot 20, want dat vinden de adverteerders nog steeds de belangrijkste groep. Maar er is wel degelijk genoeg nieuw talent in Nederland, toptalent, alleen dat talent wordt niet herkend en/of slecht begeleid door de omroepen. Om nog weer even de bekende vergelijking met de sportwereld door te trekken: Als Ajax niet investeert in jong talent kan het over enkele jaren alle dure aankopen niet meer betalen. Zo werkt het ook bij de radio. Ik kan me uit de praktijk nog herinneren dat we een groot talent hadden binnengehaald, een jonge jongen genaamd Mark van den Akker. Vervolgens werd die zo slecht begeleid, werd er allesbehalve achter hem gestaan, werd hij zo weggeduwd naar de nachtelijke uren dat hij er letterlijk ziek van werd. Voortijdig geknakt, uitgeschakeld, want hij vormde een bedreiging voor de grote jongens. Ooit werd hij een groot talent genoemd door Rob Stenders zelf. Jammer zoiets? Nee, schandelijk. Dat de salarissen zo ‘kunstmatig’ hoog zijn is de schuld van onze bestuurders. Zij zorgen ervoor dat de salarissen zo zijn opgedreven omdat ze allemaal te blind en/of te laf zijn om een echt groot jong talent dat het nog niet heeft gemaakt op prime time te zetten of toch op zijn minst op een beetje knappe tijd. Ze verzuimen om hem te begeleiden, om hem in het begin een beetje uit de wind te houden, om achter hem te staan. Dan sollen ze liever zo’n beetje met Giel Beelen door hem zo nu en dan te ontslaan en dan weer aan te nemen. Of laten de hardwerkende vakman Hugo van Krieken letterlijk sterven in de nacht. Paul van Gelder Reactie op Jan Westerhofs NRC stuk In een slordig geschreven stuk, vol manke vergelijkingen probeert zendercoordinator Jan Westerhof te bewijzen dat horizontalisering toch echt zaligmakend is. Valse profeten uit het buitenland worden erbij gesleept, pseudo-wetenschappelijke ‘onderzoekjes’ worden aangehaald, rekensommetjes van aantallen luisteraars prevaleren wederom. Terwijl het toch zo eenvoudig is: er zijn goede programma’s en er zijn slechte programma’s. En of die nou horizontaal of verticaal geprogrammeerd worden maakt in principe geen donder uit. Wat wel belangrijk is, is dat de ‘baas’ -waarvan er veel te veel zijn in Hilversum, bezuinigen jongens!-, dat de ‘baas’ weet wat hij ‘verkoopt’. Praktijkvoorbeeldje: In januari hoorde ik dat mijn nachtprogramma op radio 1 moest verdwijnen. Een en ander tijdens een gesprek met een ‘baas’ die nog maar net in dienst was. Mijn programma bestond toen bijna 13 jaar. “Hebt u het wel eens gehoord?”, begon ik. Nee, dat had hij niet. Maar het had er ook niets mee te maken, want er moest worden bezuinigd. Wat dacht ik wel? Dat een zo onbeduidend productje als een radiouitzending in de nacht belangrijker was dan het rode potlood van de ‘baas’? Einde discussie. Want zo wordt er ‘gewerkt’ in Hilversum, niet de programma’s zijn van belang, en al zeker niet de radioprogramma’s in de nacht, maar de stroomlijning, het geldverdienen, en in mindere tijden, de bezuinigingen. Deze ontwikkeling, Jan, bestaat inderdaad al jaren in het buitenland, lees er de Amerikaanse radiosites maar eens op na, waarin steen en been geklaagd wordt over de macht van de stroomlijners. Jan werkt graag in de supermarkt, waarin het goedkope verkopertje niet eens weet wat hij verkoopt, waarin de klant koning is zolang hij lijkt op zijn buurman, waarin de byzondere producten zeker zo’n 30 jaar geleden uitverkocht zijn geraakt. Jan heeft liever 10 luisteraars die aan het stofzuigen zijn en de radio per ongeluk hebben aangelaten dan 1 echte luisteraar die zijn cassettespeler programmeert om een goed, maar helaas weggedrukt nachtprogramma op te nemen. Dat kan natuurlijk, maar laat hij integere programmamakers als Rik Zaal dan niet in de hoek zetten van de stoffige rebellen uit betere tijden. Over enkele jaren zullen we weten wie er hier achter loopt en wie niet Jan. Als jij en je vriendjes alle kleine kruideniers hebben vermoord of verkracht. En jouw plaats ook is ingenomen door een computer, want die worden steeds efficienter. Dat wist je toch wel mag ik hopen? En o ja, het is niet ‘leve de luisteraar’ maar ‘leve de aantallen luisteraars’, dan klopt je stukkie een beetje. Paul van Gelder Ex programmamaker VARA radio 1 Heeft Nederland nou gewoon niet zoveel met muziek? Volgens André Doorlag is onze liefde voor muziek net zo vlak als het land waarin we leven De publieke omroep laat Nederlandse muziektalenten niet aan bod komen, maar draait liever het hele jaar Top 2000-muziek. Door: André Doorlag 8 december 2017, 02:00 Binnenkort breekt het Top 2000-geweld weer los. Miljoenen luisteraars zullen aan hun radio of smartphone gekluisterd zijn. Toch hebben wij niet zoveel met muziek. Op een paar subtoppers na hebben wij geen grote componisten gehad. Mooie traditionals hebben we ook niet. De volkse zangers André Hazes, Frans Bauer, Lee Towers of Jan Smit worden zo ongeveer als de grootste talenten beschouwd, terwijl we toch te maken hebben met muziek op het niveau van bruiloften en partijen. Ter vergelijking: in Frankrijk waren Jacques Brel en George Brassens door iedereen geliefde volkszangers. Dan heb je het toch over een heel ander niveau. Dat deze volkse muziek veel aandacht krijgt is nog tot daar aan toe, maar dat we onze echte talenten, die er zeker zijn, verwaarlozen is kwalijker. Veel artiesten klagen er zelf ook over dat ze geen podium hebben om in aanraking te komen met het grote publiek. Muzikaal scheetje Als ze geluk hebben mogen talenten aanschuiven in een praatprogramma, waar ze een muzikaal scheetje mogen laten Al in de jaren negentig verzuchtte Mathilde Santing - een van onze beste zangeressen, die prachtige covers heeft gemaakt met een heel eigen interpretatie - tegen mij: 'Wat ik ook maak, ze draaien het gewoon niet. Het is om gek van te worden.' Talenten als Eric Vloeimans, Ellen ten Damme, Blaudzun, Fay Claassen, Jan Kuiper, of recentelijk My Baby (veelbelovend), zie of hoor je nauwelijks. Als ze geluk hebben mogen ze aanschuiven in een praatprogramma (DWDD, Pauw), waar ze een muzikaal scheetje ( 1 minuut!) mogen laten. Ook van de huidige grote internationale talenten Ane Brun, Agnes Obel, Björk, Silje Nergaard - de Scandinaviërs doen het heel goed - of Bon Iver, Fleet Foxes, London Grammar, Goldfrapp, Patrick Watson et cetera wordt zelden iets gedraaid. Georganiseerde onverschilligheid Het lijkt alsof er een muzikaal ijzeren gordijn om het land is getrokken Het lijkt alsof er een muzikaal ijzeren gordijn om het land is getrokken, waar alleen de mainstream middelmaat nog doorheen weet te breken. Levensmuziek, pop en klassiek krijgen nog enige aandacht, maar al die andere genres (crossover, world, new age, filmmuziek) en zelfs jazz komen er bekaaid van af. De grote internationale namen in die genres Manu Katché, Khalil Chahine, George Winston, René Aubry of Mari Boine zijn hier nagenoeg onbekend. Ironisch genoeg hoor je hun werk nog wel eens als achtergrondmuziek in een documentaire. Dat aan het eind van het jaar de Top 2000 wordt gedraaid kan niemand op tegen zijn, hoewel veel van die nummers zo langzamerhand diep in het verzadigingsgebied zitten. Erger is dat de rest van het jaar door de muziekzenders bijna ook uitsluitend Top 2000-muziek wordt gedraaid; een vorm van georganiseerde muzikale onverschilligheid. Je kunt je afvragen waarom er niet meer protest tegen is tegen de Top 2000-plaatjes Vlak/plat André Doorlag is psycholoog. André Doorlag is psycholoog. © Deze zenders hebben geen enkele intentie de luisteraars eens muzikaal te verrassen met iets wat ze nog niet kennen. Spotify en andere muziekplatforms zijn geen alternatief, omdat deze uitgaan van de keuzes die je zelf al hebt gemaakt. Voor muziek geldt wat ook voor het eten geldt: als je nog nooit van gratin dauphinois gehoord hebt, vraag je er ook niet naar tot je het een keer op je bord krijgt. Duidelijk is dat de NPO op dit punt zijn publieke taken verzaakt. Die is vooral gericht op de kijk- en luistercijfers (lees reclame-inkomsten). Je zou toch van een publieke omroep kunnen verwachten dat die regelmatig (tweewekelijks bijvoorbeeld) een programma heeft waarin muziektalenten hun werk uitgebreid voor het voetlicht kunnen brengen, zoals we dat ook bij veel buitenlandse publieke omroepen zien. Hebben wij niet zoveel met muziek en zijn we al tevreden met wat Top 2000-plaatjes? Je kunt je afvragen, waarom er niet meer protest tegen is. Een Amerikaanse vriend vroeg zich geërgerd af waarom wij toch steeds maar weer proberen die Amerikanen te imiteren in plaats van eigen muziek te maken zoals de Scandinaviërs of de Belgen wel doen. Misschien heeft het landschap onze weinig muzikale volksaard gevormd. We leven in een vlak/plat land. Onze liefde en gevoel voor muziek is ook vlak en voorspelbaar. De Volkskrant december 2017 Belpop versus de Nederlandse toppers foto onder CC-BY: Marco Raaphorst Steeds als we hier uidtenken dat de Belgische popscene een beetje dreigt in te zakken en de Nederlandse pop daar wellicht wat ruimte krijgt, komen de grote Belgische acts weer in optocht de grens over. Zo klopte de Volkskrant onlangs. En gelijk voelden sommige Hollanders zich aangesproken. Ik voelde me helemaal niet aangesproken want ik vind onze Zuiderburen over het algemeen interessanter. Rauwer en kunstzinniger. En zeker ook op muzikaal vlak. Hollanders hebben een grote bek. Wij zijn verkopers, handelaars. Het draait bij ons maar om 1 ding: de economie. We zijn grote gladjakkers. Dat zie je al als je met de trein of per auto naar België reist. In Nederland is alles voorbeeldig geregeld, perfect wegdek, voorgevels van de gebouwen staan goed in de verf. In België laat men de verf afbladderen. In België laat men de hekken roesten. In België lijken andere zaken dan de buitenkant prioriteit te hebben. Als ik ergens in België een spreekbeurt kom geven voel ik mij al snel de bijdehante Hollander. Zo ook toen ik in opdracht van Toerisme Vlaanderen in Brussel 2 jaar geleden vlak na de aanslagen aldaar een lezing moest geven. Mij werd geadviseerd rekening te houden met de houding van de wantrouwende Belg. En terecht. Want wij Hollanders, wij zijn verkopers. Wij zijn zendelingen. Wij denken het altijd beter te weten. Op het ritme van de taal Om het Volkskrant-artikel kracht bij te zetten maakte men een afspeellijst. Deze fantastische lijst: Daar had evenzogoed iets van Arno Hintjens tussen kunnen staan. Of Luc De Vos van Gorki. Of Stijn Meuris van Noordkaap. In België is het aanbod kwaliteitsmuziek vanzelfsprekend. Zo vanzelfsprekend als dat de garnalenkroketten op het menu staan. Natuurlijk, Nederland heeft ook geweldige bands. En met name de bands die ook warm onthaald worden in België. Toch kijkt Nederland veel af van Belgische bands. Bijvoorbeeld toen in 1980 Arno Hintjes met zijn TC Matic zijn mosselpot in drie talen, het Engels, Frans en Hollands op tafel zette. Maar we kunnen nog veel verder teruggaan. Jacques Brel trok immers eigenhandig het moderne Chanson naar een hoger niveau. Natuurlijk, de Belgen hebben mazzel met hun tweetaligheid. Het maakt dat het Franstalige lied voor de volle 100% van hen is. En Europeser dan dat gaat het niet worden. Of wacht, Duits zei u? Bierdrinken en hossen Onze muziektraditie staat haaks op de poëtische Franstalige muziek. De bekendste Nederlandse liedvorm is het Levenslied. Voorzien van sentimentele, eenvoudige teksten. Voor en door het volk. Zoals de Duitse Schlager maar dan in het Nederlands. Muzikaal leunen deze genres op de walstraditie, bestaande uit een driekwartsmaat die je vandaag de dag nog maar weinig hoort. De wals wordt in de Chansons ook gebruikt maar veel subtieler dan in het Levenslied. Het ritme van de oude Nederlandse volksmuziek wordt vaak aangeduid als HoemPaPa een term die de lompheid van het ritme al aangeeft: Hoem (sterke 1e tel), Pa (2e tel) en Pa (3e tel). Nederlandse volksmuziek is veelal amusementsmuziek. Ter vermaak. Om op te hossen en bier bij te drinken. Net zoals de Duitsers dat doen. Feestelijk en carnavalesk. Soms maakt men gebruik van dweilorkesten. En de verhalende teksten begrijpt iedereen direct. Toch doe ik het Levenslied tekort door het weg te zetten als slechts amusement. Het geldt zeker niet voor alle Levensliederen. Vaak behandelen de teksten pijnlijke episodes uit het leven. De directe teksten laten weliswaar niets aan fantasie over, de rauwheid ervan is ongekend fel. In het Levenslied probeert men vaak juist niet te behagen maar wordt de rauwe pijn bezongen. Als een soort Nederlandse blues. Het Chanson kenmerkt een totaal andere stijl. Chanson betekent in het Frans letterlijk “lied”. En kenmerkend daaraan zijn juist de poëtische teksten. Nederlandse artiesten zoals Ramses Shaffy of een Boudewijn de Groot leunen op het Chanson en niet op het Levenslied. En dat zit ‘m in de teksten. En ook een artiest als Spinvis leunt op die andere omgang met, en kijk op, taal. Teksten die een geheim in zich dragen, vol beeldend taalgebruik en waarin letterlijke betekenis soms zelfs afwezig lijkt. Of wat te denken van Stromae? De poëtische geest van Brel heeft zich genesteld in de genen. Toppers In Nederland wil men de handjes snel op elkaar zien te krijgen. En alleen wat succes heeft krijgt in Nederland aandacht. De Toppers trekken volle zalen en krijgen alle aandacht van de pers maar een band die weinig publiek trekt krijgt dat niet. Sla de artikelen er maar op na die op Nederlandse muzieksites en in magazines te lezen zijn. Ze gaan vrijwel alleen nog maar over succesvolle artiesten. Taylor Swift hoeft maar te roepen “ik release mijn album niet op Spotify” of mevrouw krijgt van de Nederlandse pers volledig de aandacht. Het gaat alleen nog maar over het aantal fans, geld, marketing. Het is godsgeklaagd want ik wil juist dat het over de artistieke prestaties gaat. Welke journalist kan dat nog duiden anno 2017? Waarom meneer of mevrouw de journalist van mening is dat een bepaalde band beter is, dat juist wil ik weten! Populariteit kan nooit als argument voor kwaliteit gebruikt worden. Populariteit slaat immers op kwantiteit. En is hooguit het gevolg van kwaliteit, maar duid deze dan! Kwaliteit uitleggen is natuurlijk veel lastiger dan het simpelweg roeptoeteren van wat cijfertjes. Daarom zijn er ook zo weinig echt goeie journalisten omdat het met name gaat over de dingen die juist niet cijfermatig te onderbouwen zijn. En ook de Nederlandse muzikant is vaak gemakzuchtig. Hij jat de muziek en de stijlidiomen inclusief slecht Engels maar wat graag uit het buitenland zonder zich te verdiepen in de vaderlandse muziekgeschiedenis. Je kunt afgeven op de weinig fantasievolle straattaal van de Levensliederen, authentiek Nederlands is hij zeker wel! Ik vermoed dat wij in Nederland niet eens meer weten wat een artistieke prestatie is. Kwaliteit en kwantiteit halen we door elkaar. En zelfs schrijvers hebben we jarenlang ingedeeld in De Grote Drie. Alsof er maar 3 echt goeie schrijvers zijn. Wat alles zegt over ons taalgevoel. Je hebt de Bijbel en 3 Grote Schrijvers. De rest doet niet mee. Kunst een linkse hobby noemen, dat kan alleen in Nederland. Radio? En natuurlijk speelt de Nederlandse radio ook een rol in de België versus Nederland discussie. Een uitzondering daargelaten, maar de Nederlandse radio is het toonbeeld van wansmaak. Radio 1 van België kent zijn weerga in Nederland niet. En dat is altijd zo geweest. Liever verbroederen dan narcistisch te zijn De Nederlandse HipHop doet het goed maar vlak de Belgische HipHop ook zeker niet uit. Daar waar de Nederlandse HipHop zich laat bedwelmen middels Drank & Drugs zorgt de Brusselse HipHop voor daadwerkelijke verbroedering. Juist vanwege de terroristische aanslagen, juist vanwege de tegenstellingen die er in Brussel zijn, slaat de Brusselse HipHop een brug tussen culturen. Tot in Parijs, het epicentrum van de Europese HipHop. Als dat het effect van taal en van popmuziek is, fantastisch toch? Maar denken dat je de beste bent, het is een gevaarlijk narcistisch trekje en het verbroedert niet. Zo worden we nooit 1 Europa en blijft het slechts amusementsmuziek. Marco Raaphorst novermber 2017 - eigen website